گز نکرده پاره نکن
(خواندن این مطلب در حدود دو دقیقه زمان می‌برد)
آیا تابه‌حال به مفهوم این جمله دقت کردید؟ این ضرب‌المثل در مورد خیاطی است، ولی من دوست دارم از دیدگاه ساختمان‌سازی آن را برای شما شرح دهم.
شاید برخی از شما آن را باور نکنید، ولی فردی که درگیر تعمیرات ساختمانی است، آن را پوست و گوشت خود احساس می‌کند. مشکلاتی مانند سروصدا، آلودگی، رفت‌وآمد و هزاران مشکل دیگر. تازه اگر با همه این مشکلات نیز کنار بیایید، باید بپذیرید که امکان هر تعمیری وجود ندارد. محدودیت‌های موجود، دست شما برای اعمال هر تغییری را می‌بندد. در این جور مواقع توصیه چیست؟ بکوبید و دوباره از اول بسازید. همان جوری که دوست دارید بسازید.
این مورد دقیقاً در امر نگارش پایان‌نامه، رساله و مقاله نیز صادق است. خیلی از دانشجویان کاملاً بدون هدف اقدام به نگارش مقاله می‌کنند. بدون اینکه تصمیم بگیرند قصد نگارش مقاله برای چه مجله‌ای را دارند؟ آیا موضوع تحقیقات آنها اصلاً در حیطه‌ی علاقه‌مندی‌های مجله برای پذیرش قرار دارد؟ جزئیات مورد انتظار مجله چیست؟ ادبیات نگارش مقالات مجله در چه سطحی است؟
وقتی بدون دقت به جزئیات و سنجش الزامات مجله اقدام به نگارش مقاله می‌کنید، مانند این است که بدون یک نقشه، فقط از روی غریزه ساختمانی را بسازید. این ساختمان در نهایت دارای سقف، دیوار، اتاق و سایر المان‌ها است، ولی در کل یک ساختمان بی‌قواره است. شاید برای شما خوب باشد، ولی آیا می‌توانید برای آن یک مشتری خوب پیدا کنید؟ اگر نگویم غیرممکن، احتمالاً سخت است.
شما باید باتوجه‌به نیاز مشتری که در پی آن هستید، ساختمان خود را بسازید. وقتی شروع به تعمیرات می‌کنید تا ساختمان را به آنچه خواست مشتری است تبدیل کنید، مشکلات تازه شروع می‌شود. بعد از مدتی شاید به این نتیجه برسید که بهتر است این ساختمان را تخریب کنم و از اول یک ساختمان جدید، مطابق با استاندارهای لازم و از روی نقشه بسازم.
نگارش و چاپ مقاله هم این‌گونه است. شما حاصل تحقیقات خود را در قالب چکیده، مقدمه و... آماده می‌کنید و چند منبع و مرجع انتهای کار اضافه کرده و اسم خروجی این کار را مقاله می‌گذارید. اگر از همه اینها هم بگذریم، تازه انتظار دارید بتوانید آن را در یک مجله خوب و معتبر چاپ کنید و بدون دردسر دفاع از پایان‌نامه و رساله خود را انجام دهید؟
دانشجویان زیادی هستند که دو یا چند سال در حال تلاش برای گرفتن یک پذیرش معتبر، عمر خود را می‌گذرانند. چند سال دچار استرس می‌شوند، شهریه پرداخت می‌کنند، هزینه‌های چندباره و چندباره! تا حالا پرسیدید که چرا؟
یک دلیل بازاری برای شما می‌آورم. اگر مجله، مشتری باشد و شما فروشنده، شما بدون درنظرگرفتن نیازهای مشتری، در حال ارائه‌ی کالای خود هستید. شما بدون آگاهی از سلیقه مشتری، در حال ارائه‌ی تنها محصول (تأکید می‌کنم تنها محصول) خود هستید. این خلاصه‌ی مشکلات دانشجویان برای چاپ مقاله است. اگر شما بهترین مقاله دنیا را نیز به نگارش در آورید، چنانچه مطابق سلیقه‌ی مجله نباشد، آن را پذیرش نمی‌کند. به همین راحتی!
نتیجه‌گیری
مشتری خودت را بشناس، برای او مقاله بنویس. به قول قدیمی‌ها گز نکرده پاره نکن.
دریافت
